ÇEKİLMİYOR GURBET
Gurbet elde yaşamak, bana acı veriyor
Her gün acıyla ıstırapla, günüm geçiyor
Özledikçe, gözlerimin yaşı dökülüyor
Çekilmiyor gurbet, anadan ayrı kalınca
Sevdiklerimin hepsi, ayrı, ayrı yerlerde
Onlar aklıma gelince, kalırım terlerde
Bu hasretlik bitmezse, düşeceğim derde
Çekilmiyor gurbet babadan ayrı kalınca
Günler geçtikçe, sevenlerimi özlüyorum
Hasretlik aklıma düştükçe, üzülüyorum
Bir gün gelirler diye ümitle gözlüyorum
Çekilmiyor gurbet, bacıdan ayrı kalınca
Sevdiklerimin her biri, tütüyor gözüme
Her gün ağlarım, oda acı verir özüme
Yıllardır hasretim, anayla baba yüzüne
Çekilmiyor gurbet kardeşten ayrı kalınca
Bilemem ki o hasretlik ne zaman bitecek
Bu gönlüm, sevdiklerimi nerede görecek
Dayanamam artık, gurbet beni öldürecek
Çekilmiyor gurbet, sıladan ayrı kalınca
Şair Ethem’i de bilir, gurbetin acısını
Gurbet elde koydu, iki küçük bacısını
Mevla esirgesin, güzel yazsın yazısını
Çekilmiyor gurbet, aileden ayrı kalınca
23.01.2009 / Ethem KAYGISIZ
Okuma : 404
|
