İÇİMİ DÖKÜYORUM
Dertliyim, kimse bilmez halimden
Kurtulamadım,kaynanamın dilinden
Gönül neylesin,böyle birinin elinden
Büyüktür, kaynanadır ne gelir elden
Bir laf etsen, hemen öfkelenir durur
Biraz kızınca, hemen Sadilere vurur
Çok konuşarak, lafı Seyit'e duyurur
Hırsı gidince, birazcık sessiz durur
Cemaynur, bizleri birbirimize takar
Nazlıdır geri çekilir, oturur bakar
Emine ise, lafını kurşun gibi çakar
Ethem'de oturur, bunlara şiir yazar
Seyit eve gelince, Zekiye içini döker
Zavallı Zeliha, artıkher şeyden bıkar
Seyit kızarsa, adamın iflahını söker
Artık ne dur dan anlar, ne de sustan
Bayramda,Zekiye etti baklava börek
Güzelim Zeliha da,kalmadı öd yürek
Çocuklara verdik,börek yerine çörek
Artık bu işler böyle, olmaması gerek
Zekiye ne derse, Hasan da onu der
Zavallı Zeliha, bunlara yine iyi der
Zekiye ne olacaksa, Seyide yel ver
Seyit uyar mı, artık sizin sözünüze
Belki bu kavgalar, bu sefer son olur
Seyit usta, ofisin oradan bir ev alır
Artık, bizim gönlümüz de rahat olur
Kavga edenler, sonunda mutlu olur
13.06.1966 / Ethem KAYGISIZ
Okuma : 838
|
